Weg met de headhunter!

Sinds 1 augustus 2018 zijn wij binnen mijn innovatiebedrijf ook actief als headhunters & jobhunters. Wij bemiddelen topposities in opdracht van aansprekende bedrijven in verschillende sectoren. En dat allemaal onder de radar. 

Het traditionele model van de headhunter is gebaseerd op een opdracht van een onderneming om een passende nieuwe functionaris te vinden. In zijn huidige vorm een eindig businessmodel door de razendsnel veranderende arbeidsmarkt.

Aan de kandidaat-kant heeft ‘het vak’ door de klantreis-ervaring van sollicitanten een relatief slecht imago. In zekere zin kom je die perceptie ook bij potentiële opdrachtgevers tegen. Dat heeft de sector vooral aan zichzelf te danken. De wet van de toegepaste luiheid en helaas een gevolg van ‘wie betaalt bepaalt’.

Het was ook mijn ervaring (enkele positieve ervaringen daargelaten) toen ik na een van mijn oude rollen een carrière / sector move wilde maken. Geen reactie bij inschrijving, wij hebben geen passende opdrachten, niet terugbellen zoals afgesproken, je voldoet niet aan het profiel; kortom ergernis ten top.

Als je als kandidaat zoekende bent, is de kans om via een bureau een nieuw clubhuis te vinden ongeveer 3%. Maar de kandidaten (wij noemen ze liever Talentgevers) zijn -zeker in ons geval- allemaal bijzondere mensen met mooie talenten en ervaring in hun rugzak. Los van hun CV intrinsiek gemotiveerd om hun talenten ook in te zetten in een andere omgeving. Puur omdat ons brein honger heeft naar nieuwe informatie (ons brein kan immers 1.000 jaar aan informatie opslaan), persoonlijke ontwikkeling en vanuit zelfheling heel goed in staat is om richting Ikigai te sturen. Soms is daar wat hulp bij nodig in de vorm van coaching. Er zijn veel voorbeelden van mensen die in een voor hun nieuwe sector nogsuccesvoller zijn. Ook boven de 50. Zeker de dwarsdenkers.

Maar het ultiem verbinden van mensen daar draait het om. Waarbij de talentgever in een volgende fase altijd weer een mogelijke opdrachtgever is. Ik heb ervaren dat die insteek veelal bij andere bureaus ontbreekt. Wij proberen dat als ThunderMinds anders te doen en daarbij krijgen wij dat ook in positieve zin terug van opdrachtgevers en talentgevers.

Een van mijn eerste sessies was met een zeer talentvolle topdame van een bedrijf wat iedereen in Nederland kent. Zij had een lijstje gemaakt met bureau’s die zij persé wilde spreken voor een carrièreswitch. Na haar eerste gesprek had ze al een knoop in haar maag van de manier waarop ze werd behandeld door het bureau in kwestie. Wij waren de volgende dag het tweede bureau op haar lijstje. En ze had al met zichzelf afgesproken dat ze haar lijstje weg zou gooien als het tweede gesprek net zo zou lopen als bij het eerste bureau.

Wij hebben lang met elkaar gesproken. Vooral over het leven. De oorzakelijke kant van dingen. Ambitie. Competenties inzetten in een andere omgeving. Het vinden van een voor haar nieuw en passend clubhuis. De actielijst over en weer was lang.

Aan het eind van het gesprek: “Mag ik je zoenen? Dit is de eerste keer dat iemand van een bureau echt mens-mens contact maakt en mij echt helpt bij mijn zoektocht. En waarom vertel ik je dit allemaal? Dat heb ik nog nooit gedaan”. Met het schaamrood op de kaken dacht ik dit is toch ongelofelijk en eigenlijk heel erg dat dit niet gewoon is in ‘de sector’.

Dus weg met de headhunter en op naar het verbinden met welke omgeving dan ook van de intrinsiek gemotiveerde talentgever!

1. Heb ik een goed plan?
2. Heb ik de juiste mensen om dat plan uit te voeren?
3. Doen de mensen die ik heb wel de juiste dingen, gebaseerd op hun talentgeverschap?

Voor nagenoeg elk vraagstuk kennen wij wel een talentgever. Vast of interim. Daag ons uit en neem contact met ons op!