Blog

Zo doen we het hier nu eenmaal… De gevoelstemperatuur van het familiebedrijf

Scherm­afbeelding 2025-02-18 om 11.46.56
Blog

Zo doen we het hier nu eenmaal… De gevoelstemperatuur van het familiebedrijf

Je hebt het vast al ergens gezien: de serie over De Librije, het driesterrendomein in Zwolle waar Jonnie en Thérèse Boer al jaren als bezetenen de scepter zwaaien. Culinaire kunst, discipline op een niveau waar de gemiddelde bedrijfsstrateeg een zenuwinzinking van krijgt. Al ruim twintig jaar lang drie sterren door werkelijk alles te geven. Maar het meest fascinerende? Hun kroost, dat langzaam het stokje overneemt. Niet met een strategisch beleidsdocument van 180 pagina’s, maar gewoon: door te doen. Opgegroeid tussen de foie gras en de beurre blanc, van jongs af aan hun ouders zien ploeteren, en nu? Nu verwierven ze recent elk een aandeel van 10% en mogen ze bewijzen dat het bloed niet alleen kruipt, maar ook daadwerkelijk geschikt is om deze droomomgeving draaiende te houden vanuit eigenheid.

Maar is dat wel voldoende? Is het puur een kwestie van DNA en gezellig aan de keukentafel leren ruiken of een gerecht optimaal is klaargemaakt? Of, en dat is de ongemakkelijke vraag, moet je karakterologisch en functioneel wel geschikt zijn om een bedrijf over te nemen? Want laten we eerlijk zijn: dat je wieg naast een fornuis stond, betekent nog niet dat je de droomkandidaat bent voor de opvolging.

Sommige kinderen zijn nou eenmaal erfgenamen van een briljant bedrijf, maar ook van het talent om de boel vakkundig om zeep te helpen.

Bedrijfsopvolging door de ogen van de kinderen: een frisse blik?

Kinderen kijken anders naar de wereld. Ze hebben geen last van bedrijfstradities of traumatische ervaringen met falende investeringen. Voor hen is het bedrijf niet alleen een bron van inkomsten, maar een stuk erfgoed, een verhaal waar ze ongevraagd in zijn geboren. Door ze vroeg bij de zaak te betrekken, krijgen ze niet alleen een dosis realiteitszin ingegoten, maar leren ze ook de normen en waarden die de tent al die jaren overeind hebben gehouden.

Simpele vragen, meedogenloze antwoorden

“Waarom doen jullie dit eigenlijk zo?” of “Wat maakt jullie bedrijf werkelijk anders?” Simpele vragen, maar vaak pijnlijk confronterend voor de generatie die het bedrijf heeft opgebouwd. Want als je die vraag niet helder kunt beantwoorden, waarom zou de volgende generatie dan blindelings jouw visie moeten volgen? Kinderen dwingen je om je verhaal glashelder te krijgen. Je puber stelt die vraag gratis.

Maar fijn als de puber professionele hulp krijgt om de juiste keuzes te kunnen maken. Zonder druk.

Met het mes op tafel het bedrijf moeten overnemen. Het komt helaas veelvuldig voor.

Creatieve oplossingen of kinderlijke naïviteit?

Kinderen zijn creatief, dat is bekend. Ze zien mogelijkheden waar volwassenen vooral beren op de weg zien. Maar laten we niet doen alsof elke TikTok-obsessie meteen een revolutionair businessmodel is. De balans tussen frisse ideeën en gezond realisme is essentieel. Je wilt voorkomen dat je bedrijf in de handen valt van iemand die denkt dat je met een Instagram-filter en een hippe slogan een bestaand businessmodel compleet kunt vervangen.

Kun je karakterologische geschiktheid voor opvolging meten?

En daar komt de cruciale vraag: is je kind eigenlijk wel geschikt? Karakterologisch? Functioneel? Of zet je iemand aan het roer puur omdat de familienaam dezelfde is als die op de gevel? Bedrijfsopvolging is geen vanzelfsprekendheid. Het is geen erfenis die je zomaar in de schoot geworpen krijgt. Een bedrijf leiden vraagt visie, veerkracht en soms het lef om keiharde beslissingen te nemen.

En laten we wel wezen: niet elk kind is een geboren leider. Sommigen zijn gewoon een erfgenaam met een dure hobby.

Bedrijfsopvolging is geen gestroomlijnd Excel-bestand. Het is een familie-epos vol emotie, botsingen en onverwachte plotwendingen. Maar de vraag blijft: laat je het bedrijf over aan de volgende generatie uit liefde of uit logica? En vooral: kun je meten of je zoon of dochter wel de juiste persoon is voor die taak? Of hopen we maar gewoon dat het wel goedkomt?

Wedden dat de vraag over het meten de belangrijkste vraag is die bijna ooit gesteld wordt?

Wij helpen graag. Ook met het vinden van aanvullende management capaciteit(en) die de kinderen wellicht zelf niet hebben. Vanuit respect naar verleden, toekomst en vooral naar het kroost zelf.

Benader het opvolgingvraagstuk eens vanuit de visie van de kinderen…

Children are the promise of our present and the architects of our future