En ze hebben een punt. Maar ook een uitdaging.

Je brein kan immers een goede 1.000 jaar aan informatie opslaan en roept om positieve prikkeling. Als je ultragezond leeft gebruik je in 100 jaar minder dan 10% van je brein-opslagcapaciteit.

Want wat gebeurt er als je niet meer hóéft na te denken? Nou dan krijgen we dus een generatie die niet kan inschatten of de aarde plat is of dat Bill Gates echt 5G-chipjes in je arm spuit via de boosterprik. En dan zitten we straks op een verjaardag naast ome Karel die ‘zelf onderzoek heeft gedaan’ en zweert dat de maanlanding in een kelder in Hollywood is gefilmd.

Het punt is: we hebben een schoolsysteem dat kinderen nog steeds klaarstoomt voor een wereld die niet meer bestaat.

De arbeidsmarkt vraagt om creatieve probleemoplossers, kritisch denkers en mensen die kunnen omgaan met onzekerheid. En wat doen wij? We leren ze rijtjes uit hun hoofd en maken ze zenuwachtig voor Cito-toetsen alsof hun hele leven ervan afhangt. We leren ze wat te denken, maar niet hoe te denken. En vervolgens zijn we verbaasd als ze in een wereld vol nepnieuws en deepfakes volledig de weg kwijtraken.

De wetenschap is hier al lang over uit. Cognitieve psychologen als Daniel Kahneman hebben aangetoond dat ons brein van nature werkelijk rete-lui is. We denken in snelkoppelingen, bias en aannames en daar is een stevig ontwikkeld kritisch denkvermogen voor nodig om dat te doorbreken. Maar in plaats van kinderen te leren hoe ze informatie kunnen wegen en analyseren, rammen we ze nog steeds vol met dingen als de stelling van Pythagoras, waar ze vervolgens precies één keer in hun leven iets aan hebben: op hun wiskunde-examen of een deelname aan De Slimste Mens.

En dan hebben we het nog niet eens over talentontwikkeling. Hoe meten we eigenlijk of iemand geboren is voor een bepaald vak? Op basis van een gemiddelde score op rekenen en taal? Hoe effectief is dat? Volgens de Multiple Intelligences-theorie van Howard Gardner (jawel, wetenschappelijk verantwoord lieve kijkbuiskinderen) is intelligentie veel breder dan dat. Sommige kinderen zijn fantastische verhalenvertellers, anderen kunnen een motor uit elkaar halen en weer in elkaar zetten zonder ooit een boek te lezen. Maar in ons schoolsysteem zijn ze ‘zwak’. Faalangstig. Niet HAVO-waardig. Wat een onzin.

En dus krijgen we werkvloeren vol afgestompte, gestandaardiseerde werknemers die hun hele jeugd leerden dat de docent altijd gelijk heeft en dat er maar één goed antwoord is. Terwijl de toekomst vraagt om mensen die durven twijfelen, om kunnen gaan met ambiguïteit en snappen dat je nooit alles kunt weten – en dat dat ‘dikke prima’ is.

Misschien wordt het tijd dat we dat ook in het onderwijs gaan erkennen. Want de grootste wijsheid is uiteindelijk deze: je weet nooit wat je niet weet.

Wij helpen je kroost vanaf 17 graag met unieke tooling welke studierichting het beste past als een warme winterjas… Neem contact met ons op via info@thunderminds.com